Oogst betekenis: We leggen uit wat oogsten is, welke systemen het kan implementeren en wat de ecologische impact ervan is. En wat is de landbouwcyclus?
Wat is de oogst?
De oogst is het moment van de landbouwcyclus waarin de oogst van de geplante landbouwgoederen (onder andere fruit, zaden, granen, groenten) wordt uitgevoerd, zodra ze het maximale rijpheidspunt hebben bereikt. Dit moment impliceert het einde van de landbouwcyclus en bestaat uit het scheiden van de waardevolle delen van de moederplant, voor daaropvolgende verwerking en commercialisering.
Het woord oogst komt van het Latijnse collecta, gevormd door het voorvoegsel con– (“naast”) en het werkwoord legere (“kiezen”), en is een praktijk die de mensheid kent sinds het Neolithicum, waarin de landbouw en de eerste gewassen werden geplant. Gedurende het grootste deel van de menselijke geschiedenis werd het oogsten handmatig of met behulp van handgereedschap gedaan, terwijl het tegenwoordig meestal uit een gemechaniseerde procedure bestaat, waarbij vaak gebruik wordt gemaakt van machines die ‘oogsters’ worden genoemd. Je moet eens over Zeven Hoofdzonden lezen.
In verschillende oude culturen was de oogst een tijd van vreugde en dankbaarheid, waarin de goden die voor het levensonderhoud zorgden, werden aanbeden. De oude Romeinen vierden bijvoorbeeld ludi-granen of ‘graanspelen’, festivals ter ere van Ceres, gelijk aan de Griekse godin Demeter. Zo wordt de handeling van het oogsten, opgevat als de handeling van het verzamelen of verzamelen van het goede, het achterlaten van het slechte of nutteloze, in de populaire verbeelding ook gebruikt als een metafoor voor het ontvangen van wat men heeft gegeven: “je zult oogsten wat je hebt gezaaid. .”
De oogstmethoden en het ideale tijdstip voor oogsten en planten verschillen normaal gesproken afhankelijk van het geoogste product. In feite worden verschillende soorten fruit of groenten geoogst, rekening houdend met de levensduur die ze hebben nadat ze volwassen zijn geworden, afhankelijk van het type product:
Climacterische vruchten:
Het zijn tomaten die na de oogst kunnen rijpen (en daarom nog groen worden geoogst om te voorkomen dat ze tijdens het transport bederven), zoals tomaten.
Niet-climacterische vruchten:
Degenen die alleen aan de plant kunnen rijpen, zoals peper of paprika.
De oogsten zijn niet altijd hetzelfde en kunnen goed (overvloedig) of slecht (schaars) zijn, afhankelijk van het klimaat, de plantmethoden en de aanwezigheid van ongedierte en parasieten. De ontwikkeling van de landbouw heeft in grote mate geprobeerd deze drie elementen zoveel mogelijk onder controle te houden, om de juiste groei van planten en het behoud van hun vruchten te garanderen. Hiervoor worden meststoffen, pesticiden en verschillende technieken van menselijk ingrijpen in het gewas gebruikt, zoals kunstmatige selectie of zelfs genetische manipulatie. Misschien moet je eens over Planeten van het zonnestelsel lezen.
De landbouwcyclus
De reeks fasen waaruit de landbouwactiviteit bestaat en die jaarlijks in regelmatige perioden worden herhaald, wordt de landbouwcyclus genoemd. Deze cyclus of dit circuit is min of meer hetzelfde voor alle soorten gewassen en omvat de volgende fundamentele fasen:
Voorbereiding van de bodem
Zodra bekend is welk voedsel er zal worden verbouwd, moeten boeren de grond voorbereiden om ervoor te zorgen dat deze de inputs bevat die nodig zijn voor de plantengroei. Dit kan het gebruik van kunstmest en kunstmest inhouden, of het ploegen van de grond om voren te creëren waarin de zaden kunnen worden gestort en die een correcte irrigatie mogelijk maken.
Het zaaien
Zaaien bestaat uit het inbrengen van zaden, scheuten of planten in de voorbereide grond. Meestal gebeurt dit in het voorjaar of de zomer, altijd afhankelijk van het type gewas. Het planten gebeurt volgens verschillende technieken, waarvan er vele rekening houden met de bescherming van de bodem en het maximale gebruik van hulpbronnen.
Het toezicht
Nadat ze zijn geplant, ontkiemen en groeien de planten met een variabele snelheid, en vereisen ze een reeks zorg en aandacht, zoals onder meer de juiste hoeveelheid irrigatie en het bestrijden van ongedierte. Als alles goed gaat, groeien de planten en produceren ze fruit, dat na verloop van tijd zal rijpen totdat ze klaar zijn voor de oogst.
De oogst
De laatste fase van het circuit is het verzamelen van volwassen landbouwproducten, of het nu fruit, granen of zaden zijn, en de verwerking of behandeling ervan om ze op te slaan en vervolgens naar hun bestemming te vervoeren, wat directe handel met de consument kan zijn, of een secundaire industrie die ze als grondstof gebruikt.
Oogst systemen
De oogsten worden uitgevoerd volgens twee verschillende systemen: de traditionele of handmatige methode, en de moderne of gemechaniseerde methode. De toepassing van het een of het ander hangt af van meerdere factoren, zoals de beschikbare hulpbronnen of het type gewas dat moet worden geoogst.
Het handmatige systeem
De handmatige oogstmethode is de oudst bekende en degene die door de geschiedenis heen het meest is gebruikt. Door dit proces verzamelt de boer of zijn arbeiders landbouwproducten rechtstreeks van de grond of planten met hun handen en plaatst ze in manden of kruiwagens, en transporteert ze vervolgens naar andere ruimtes waar ze secundaire processen ondergaan, zoals drogen, braden of fermenteren. Het is een economische en ecologische methode, maar langzaam en ineffectief.
Het gemechaniseerde systeem
De gemechaniseerde methode is er een die gebruik maakt van moderne technologieën, dat wil zeggen machines om het gewas te verwerken en landbouwproducten te scheiden van de rest van de fabriek. Deze technologieën kunnen bestaan uit grote oogstmachines, zoals in het geval van granen, of uit mechanische gereedschappen die het werk van de verzamelaars vergemakkelijken, waardoor een snellere en winstgevendere oogst mogelijk wordt, hoewel ze vaak ecologische schade veroorzaken en aanzienlijke initiële kosten met zich meebrengen.
Ecologische impact van gewassen
Ondanks dat de landbouw een eeuwenoude economische activiteit is, is zij niet gevrijwaard van een ecologische impact, dat wil zeggen van het veroorzaken van schade aan het ecosysteem. Deze ecologische schade kan als volgt worden samengevat:
- Ontbossing en vernietiging van ecosystemen om het teeltplatform te vergroten, vooral in extensieve landbouw die veel oppervlakte nodig heeft om te planten. Dit oppervlak wordt verkregen door bossen en andere biologisch diverse omgevingen te kappen en plat te branden, om daarvoor in de plaats planten van hetzelfde type te planten.
- De verarming van de bodem, vooral in monoculturen, dat wil zeggen in gevallen waarin dezelfde plant keer op keer wordt geplant, waardoor de bodem van zijn voedingsstoffen wordt beroofd. Dit kan worden vermeden door vruchtwisseling.
- De verontreiniging van bodem en water, door het gebruik van pesticiden en agrotoxinen ter bestrijding van schimmels, bacteriën en insecten, die zelfs levende wezens vernietigen die niet gevaarlijk zijn voor het gewas, en bovendien een resteffect hebben op het grondwater of in rivieren, meren en zeeën, als gevolg van de afvoer van regenwater.
- De schade van landbouwmachines aan de bodem, hetzij door hun gewicht, hetzij door de brandstoffen en smeermiddelen die ze vrijgeven.