We leggen uit wie Aphrodite was in de Griekse mythologie en hoe ze werd voorgesteld. Ook andere goden uit de Grieks-Romeinse mythologie.
Wie was Aphrodite?
In de Griekse mythologie was Aphrodite de godin van hartstochtelijke liefde, schoonheid en sensualiteit, gelijkwaardig aan Venus in de Romeinse mythologie en mogelijk andere oude goden, zoals de Sumerische Inanna of de Fenicische Astarte. Het werd in verband gebracht met seksuele verliefdheid en erotische extase, in die mate dat het woord ‘afrodisiacum’ van de Griekse naam komt en andere, zoals ‘geslachts’, van de Romeinse naam.
Aphrodite was een Olympische godin, dat wil zeggen behorend tot het pantheon van de belangrijkste Griekse goden waarvan werd aangenomen dat ze op de berg Olympus woonden, en was in staat niet alleen passie bij mensen maar ook bij goden en dieren op te wekken. In de Griekse mythologie werd Hephaestus beschouwd als haar echtgenoot, maar Aphrodite had veel minnaars, waaronder Ares, de god van de oorlog, en de sterfelijke Adonis, die opviel door zijn jeugd en schoonheid. Je moet eens over Dag van de Aarde lezen.
De Grieken dachten dat Aphrodite in de buurt van Cyprus was geboren, en er waren twee heel verschillende versies van haar geboorte: die verteld door Hesiodus, waarin ze werd geboren uit het schuim van de zee nadat de titan Cronus haar vader Uranus had gecastreerd, en hij zou zijn geslachtsdelen in de zee gooien; en die verteld door Homerus, waarin Aphrodite de dochter was van Zeus en de Titaness Dione.
Beide mythen circuleerden in het oude Griekenland en er waren mensen, zoals Plato, die ze probeerden te verzoenen met het argument dat er twee verschillende godinnen waren: Aphrodite Urania (“hemels”), vertegenwoordiger van hogere, spirituele en intellectuele liefde; en Aphrodite Pandemos (“gewoon”), geassocieerd met vulgaire liefde en sensuele genoegens.
BELANGRIJKSTE PUNTEN
- Aphrodite was de godin van hartstochtelijke liefde, schoonheid en sensualiteit in de oude Griekse mythologie, gelijkwaardig aan Venus in de Romeinse mythologie.
- Ze was getrouwd met Hephaestus (god van het vuur en de smederij) maar had verschillende minnaars, waaronder Ares (god van de oorlog) en de jonge sterveling Adonis (op wie ze verliefd werd vanwege zijn schoonheid).
- Ze wordt meestal voorgesteld als een vrouwelijke figuur die uit het zeeschuim tevoorschijn komt, soms op een zeeschelp.
- Eén versie van de mythe zegt dat hij werd geboren toen de titan Cronus de geslachtsdelen van zijn vader (Uranus) in de zee gooide. Een andere versie zegt dat zij de dochter was van Zeus en de Titaness Dione.
- Ze werd in de hele Griekse wereld vereerd, vooral via festivals die aphrodisias werden genoemd, en in sommige tempels die aan haar waren gewijd, werd een vorm van rituele prostitutie beoefend.
Hoe zag de cultus van Aphrodite eruit?
De cultus van Aphrodite in het oude Griekenland was bijzonder intens in haar veronderstelde geboorteplaatsen, Cyprus en Cythera, maar kende ook zijn eigen religieuze feesten, de aphrodisias, die in heel Griekenland werden gevierd, vooral in de steden Athene en Korinthe.
In de oude stad Korinthe stond zelfs een belangrijke tempel gewijd aan de godin, die door de Romeinen werd verwoest tijdens hun verovering van de stad. In die en andere tempels die aan Aphrodite waren gewijd, werd een vorm van rituele prostitutie beoefend, uitgevoerd door courtisanes die deel uitmaakten van de groep hierodules (“heilige dienaren”).
In haar talrijke afbeeldingen verschijnt Aphrodite vaak vergezeld van de Charites, dat wil zeggen de drie genaden: Aglaia (“schoonheid”), Euphrosyne (“vreugde”) en Thalia (“overvloed”). Misschien moet je eens over Logboek lezen.
Wie waren de kinderen van Aphrodite?
Aan Aphrodite worden talloze kinderen toegeschreven, zoals Aeneas, de Trojaanse held; Eros, de god van hartstochtelijke liefde; Hermafrodiet, de mens van beide geslachten die het resultaat is van zijn liefdesaffaires met Hermes; en de tweeling Phobos (“angst”) en Deimos (“terreur”), vrucht van hun verbintenis met Ares.
Andere goden uit de Grieks-Romeinse mythologie
Andere centrale goden in de Grieks-Romeinse mythologie waren:
Zeus:
Hij was de belangrijkste god en vader van de meeste Olympische goden, hij regeerde over de lucht en beheerste donder en bliksem. Hij was getrouwd met zijn zus Hera, maar hij had meerdere minnaars uit wie de grote halfgoden uit de Griekse traditie werden geboren. De Romeinen noemden het Jupiter.
Poseidon:
Hij was de broer van Zeus en regeerde over de zeeën en wateren. Hij werd afgebeeld met een drietand in zijn hand, waarmee hij waterhozen, orkanen en tyfonen kon oproepen om bijvoorbeeld schepen tot zinken te brengen. De Romeinen noemden het Neptunus.
Hades:
Hij was de broer van Zeus en de god die regeerde in de wereld van de doden. Hij droeg een helm die hem onzichtbaar maakte, dus hij mocht nooit genoemd worden, anders bestond het risico dat hij zou luisteren. De Romeinen noemden het Pluto.
Athene:
Zij was de dochter van Zeus, geboren uit een deel van zijn hoofd. Ze was een krijger en een maagdelijke godin, geassocieerd met sluwheid, intelligentie, wijsheid en gerechtigheid. Ze werd geassocieerd met de uil en werd bijna altijd afgebeeld met een helm en een schild, klaar om de onschuldigen te verdedigen. Door de Romeinen werd ze Minerva genoemd.
Hermes:
Hij was de zoon van Zeus en de Pleiade Maya, en een sluwe en intelligente god, beschermheer van boodschappers, dieven en kooplieden, belast met het leiden van de zielen van de overledenen naar de onderwereld. Door de Romeinen werd het Mercurius genoemd.
Apollo:
Hij was de zoon van Zeus en Leto, en de god van waarzeggerij, kunst en poëzie, geneeskunde (die hij doorgaf aan zijn zoon Asclepius) en de pijl en boog. Hij was een zonnegod, vereerd in Delphi en leider van de muzen. De Romeinen noemden hem Phoebus.
Alsem:
Ze was een maagdelijke godin, geassocieerd met jacht, dieren in het wild en geboorte. Zij was de tweelingzus van Apollo en daarmee de dochter van Zeus en Leto. Het hert en de cipres werden aan hem gewijd. De Romeinen noemden haar Diana.
Ares:
Hij was de god van de oorlog, zoon van Zeus en Hera, en werd geassocieerd met brutaliteit, geweld en agressieve mannelijkheid. Hij had talloze sterfelijke en goddelijke minnaars, en met hen ongeveer zestig kinderen. De Romeinen noemden het Mars.